تاريخ : 29 / 7 / 1392برچسب:, | 10:24 | نويسنده : marjan heydari

سلام به همه دوستان خوبم

اول اینکه خیلی ممنونم که همچنان میاین وبلاگم و سرمیزنین و نظر میزارین!

شرمنده که یه مدتی دیر اپ کردم!

اون هایی که حالم رو پرسیده بودن هم ازشون یه دنیا ممنون

من حالم خوبه بیاده همتون هستم!

منتظره نظرات خوبتون هستم!

براتون بهترینا رو ارزومیکنم...

 


برچسب‌ها:
تاريخ : 29 / 7 / 1392برچسب:, | 10:19 | نويسنده : marjan heydari

 

یـڪے بہפֿـدا بـگـویـَב

بـگـویـَב مـَטּ بــے صـَبـرـانـہ مـُنـتـظرمـ

ڪِہ نـوبـَت مـטּ בر ایــטּ بـازے تـَمـام شـَوב

بـگـویـَב مـَטּ بــے صـَبـرـانـہ مـُنـتـظرمـ

ڪِہ مـرـا بــِنــِشـانـَב ڪنـآر پـاے פֿـودشـ

ڪِہ چـنـב سـاعـَت گـوش بـسـپـُرَב

بہ ایـטּ صـב ـاے بـُغـض آلـوב

بـگـویـَב مـَטּ بــے صـَبـرـانـہ مـُنـتـظرمـ

ڪِہ مـَجـبـورَمـ ڪنـב פــرف بـزَنـَمـ !

گـریہ ڪنـم ! ؛ نـآے فـریـاב نــבارمـ!

هَسـت ڪسے

ڪِہ گـلـویـَش رـا بـسـپـُرב  بہ مـَטּ ؟


برچسب‌ها:
تاريخ : 29 / 7 / 1392برچسب:, | 10:13 | نويسنده : marjan heydari

به درک که باران نیامد

 

خودم

 

با همین چشمهایم

حافظه ی کوچه پس کوچه های قلبم را

 

از بی عابری

 

خواهم شست…


برچسب‌ها:
تاريخ : 29 / 7 / 1392برچسب:, | 10:9 | نويسنده : marjan heydari

چـقدر سخته وقتی همه سراغ کسی رو ازت میگیرن که فقط تو میدونی که دیگـه نیست …
سخت ترش وقتیه که مجبوری لبخند بزنی و بگی : خوبه !

شما یادتون نیست…
منم یادم نمیاد…
ولی میگن آدمها یه زمانی مهربون بودن!
 

مرگ خبر که نمی کند !
یک روز می بینی نیامدم یعنی که نیستم !


برچسب‌ها:
تاريخ : 29 / 7 / 1392برچسب:, | 10:0 | نويسنده : marjan heydari

انسان کلا موجودیه که وقتی خرش از پل بگذره همه چی یادش میره ، اونی هم که اینو قبول نداره خرش هنوز روی پله !



برچسب‌ها:
تاريخ : 8 / 7 / 1392برچسب:, | 18:18 | نويسنده : marjan heydari

بنـבے ڪـہ پاره شـב رو میشـہ گره زב

 

ولے ..

 

همیشـہ یـہ گره باقے مے مونـہ !!!

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

פֿــבا قـسـمــت בاشتـنـت را

 

از مــלּ گــرفــت

 

شـایــد ڪـســے تــو را

 

بـیـشتـــر از مــלּ

 

בعـــا ڪــرב ه بــوב . . . !!!

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

خـــــــــــــــــ ـــــُــ ♥ــ ـــ ـــــــــــــــدآ

 

مـ ـے دونَـ ـم دوســ♥ــتَــم نَدآرے

 

امـ ـ ــــآ

 

هـَـوآےِ ایـטּ “عـِـشـــ♥ـــــقِ”

 

مـآ رو خِیـلےِ

 

دآشتہ بآش ♥

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

مـَלּ کـِـْﮧ مـیدآنــَمْ ؛

 

اَز یآد خـوآهــَمْ رَفـتْ !!

 

پـیر مـےْ شــَوَمْـ ؛

 

وَ فــَرآمـوشْ مـےْ کـُنـَم خْـود رآ …!!

 

مــَלּ مـُدّت هْـآستْ کـِـﮧ مـُردِه اَمـْ ….!

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

آغـــ ـوش گــَ ـرمــَم بـ ـآش

 

بگــ ـذآر فــَرآمـــ ـوش کــُ ـنــَم لــَحــظـہ هــآیی رآ کــ ـہ

 

دَر سـَ ـرمــآی بـــیــکــَ ـســــــــــی لَرزیـــ ــدَم

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

مـــ ــهم نیستـــ از بیرפּלּ چـ ــه طـ ــפּر بــه نظـ ــر میــ ــــام

 

کسایـﮯ کـ ــه درפּنــــمــפּ مـــ ﮯ بینـــלּ פּاسـ ـــم کافیــלּ …!

 

פּاســ ـه اפּنایــ ـﮯ کـ ــه از رפּ ظاهـ ـرم قضــ ـاפּت مــ ـﮯ کنـــלּ حرفــ ﮯ نـ ــدارم …!

 

هـــمــפּלּ بیرפּלּ بمــפּ نــלּ ـ واسشــפּלּ بســ ــه…..

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

اشتبــ ــآه از مَـלּ بـُـودْ

 

پـُر رَنگـْـ نـوشتــِہ بـُودمَتــْـ

 

بـہ ایـלּ رآحتـے هــآ پـ ـآکـــْـ نمـے شـَوے !

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

مَقـصــ ב ..

 

مـآلــ شَهــر قصـﮧے بـَـچـﮧگـے هـآستــ …

 

בنیـآے آבمــ بـُزرگـهــآ …

 

فَقَطـ جـآבه בآرב …

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

خـُבایـــــا…

 

میخواهَـــمـ اعترافـــــ ڪـُنمـ

 

בیگــَــر نمےتوانَــمـ ؛

 

خَـــستـﮧ امـ….

 

مـَטּ امانَتـــ בار خوبے نیستَــمـ

 

مَرا از مَـטּ بگیــــر …. مالِ خوבتـــ

 

مـَטּ نمےتوانــَم نِــگهش בارَمـــ

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

اشـتـبآه از مـَن بـوב …

 

کـَسـے رآ پـآشـویـہ مـے کـَـرבَم …

 

کـہ בَر تـَب בیگـرے مـے سـوخـت …

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

بـﮧ خـבا بـگو : خط ونشـاטּ دوزخش را بـرایـم نڪـشـב…

 

جهـنم تر از نبـوבنت جـایی را سـراغ نـבارم …

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

بـﮧ خـבا بـگو : خط ونشـاטּ دوزخش را بـرایـم نڪـشـב…

 

جهـنم تر از نبـوבنت جـایی را سـراغ نـבارم …

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

یــــآدِ جُملِه اَت….*هَســــتَمــــ تآ آخَرَشــــ*…..میُوفتَم قَلبَــــم آتَــــش می گیــــرَد

 

مَــــن تآ آخَــــرَش رآ بآ تُــــو بآ نَفَــــس هآیَتــــ خوآســــتَم

 

نَه آخَــــرین نَفَــــس هآیَت رآ

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

چـﮧ ڪَسـے مـے گویـَב בورے ســَـرבے مـے آورב ؟

 

وَقتـے ڪـﮧ هَنــوز بـا یـاבَت ،

 

بَنـב بَنـב وجــوבَم گـَـرم مـے شوَב . ..

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

در آغوشـم کـ ِ مۓ گیــرۓ

 

آنقــَــَدر آرام مۓ شوم

 

کـ ِ فـَـراموش مۓ کنم

 

بـایـ ـد نفس بکشم …

 

-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-♥-

 

روی قـلــبــــــــــ♥ــــــــے نـوشـــتــه بـود :

 

شــکـســــتـــــنــــے اســــت مـواظـــــــب بـاشــــــــیـن

 

ولـــــــــــے

 

مـــن روـــے قــلــــــ♥ــــــبــم نـوشــــتـم :

 

شــکـســ ــــ ـــتـه اســــت , راحــــــــــــــت بـــاشــــیـن


برچسب‌ها:
تاريخ : 5 / 7 / 1392برچسب:, | 16:39 | نويسنده : marjan heydari

خواهرِ تمامِ خوبیها!
لباست را تنها صدفی بدان که مرواریدی همچو تو را در بر گرفته است، نه بیشتر و نه کمتر!
اسیرِ لباس نباش، تنگ کردنِ دکمه ی بلوزت، فقط قفست را تنگتر میکند و روحت را اسیرتر....
برای آزادیات، روسریات را عقب میزنی و باز بیشتر اسیرِ جسمت میشوی…
و هیچوقت هم فکر نکن، که سانتهای بیشترِ لباسِ تو، نشانهی پاکی و نجابتِ بیشترِ توست!
همانقدر بپوش که پوشیده باشی. نه کمتر و نه بیشتر.
نجابتِ تو، چشمها و قلبِ نجیبِ توست. لباسِ تو، تو را از قفسِ جسم میرهاند.
گاهی به سوراخهای جورابت بخند و باز پایت کن.
گاهی دست هایت را باز کن و بی هدف، رویِ لبه ی جدول قدم بزن، بی آنکه به مقصد بیاندیشی.
باران که بارید، خیس شو....
چتری از باران بساز، و بخند به نگاههای متعجب آدمهایی که زیرِ سایه بان پناه گرفته اند. بخند به چترِ بارانیت!
گاهی در خلوتِ خودت، برایِ خودت آرایش کن. گوشواره ی آویز گوشات کن و به قیافه ی خودت از ته دل بخند. و خودت را بی دلیل دوست بدار. گاهی هم، نه برایِ دیگران، که برایِ خودت، زیبا باش...
خواهرِ آزادم!
اگر به تو می گویند ضعیفه، اگر ضعیف و وابسته میخوانندت، فقط بدان، تو خودت، در قالبِ دختری به قدمتِ تاریخ، مسببِ تمامِ این بی عدالتیها هستی!
از خودت شروع کن، نه از من…
شاید اینگونه، من هم تغییر کنم. من هم تغییر خواهم کرد، اگر تو نیز همیشه به یک مرد، به چشمِ یک دیوار ننگری...
گاهی خودت باید تکیه گاه باشی…
همانطور که روزی تکیه گاه فرزندانت خواهی شد.


برچسب‌ها:
تاريخ : 5 / 7 / 1392برچسب:, | 11:1 | نويسنده : marjan heydari

 بگذار

دوست بمانیم
عشق همه چیز را خراب میکند...!
 
می دانم...
تا پلک به هم بزنم می آیی
با انار و آینه در دستهایت!!!
به قول فروغ
 
 
"من خواب دیده ام"
یه روز
مخاطب خاصم ازم پرسید :چقد دوسم داری؟
منم گفتم:
حالا کی گفته من دوست دارم اصن!؟
هیچی دیگه
رف مخاطب عام شد کصافط
جنبه شوخی ام نداشت
 
 
 
تو روزگار رفته چی سهم ما شد
از عاشقی تباهی
از زندگی مصیبت
از دوستی شکست و
از سادگی خیانت...
 
 
 
ادامه دارد...
 

برچسب‌ها: